Als je jaren geleden tegen mij zei dat er een moment in mijn leven zou komen dat ik niet naar de supermarkt zou durven, dan had ik je uitgelachen. Dat klinkt misschien een beetje raar, maar niet naar de supermarkt durven? Hoezo niet dacht ik, wat is daar nou eng aan? En in 2018 overkwam het mij. Ik durfde niet meer naar de supermarkt of bijvoorbeeld auto te rijden. Sterker nog, ik kwam nauwelijks meer buiten. Zelfs een wandeling van 5 minuten was al genoeg om in paniek te raken.
Slapen deed ik nauwelijks. Ik had zoveel last van angsten en er waren nachten bij dat ik niet wilde slapen omdat ik bang was dat ik niet meer wakker zou worden.
Dan ben je 30 jaar, fanatiek sporter en ging je tot dat moment geen uitdaging uit de weg. Leg dat maar eens uit. Ik kon het niet. Ik snapte het niet, maar ik voelde van alles in mijn lichaam en het was echt. Hoe het zover kon komen?
Tot september 2018 was ik echt mega sportief. Ik trainde zo’n 12 uur per week en deed aan triatlon. Ergens in de jaren daarvoor werd eten langzaam maar zeker steeds meer een obsessie. Tot op het punt dat ik 2x per dag op de weegschaal stond en werkelijk alles wat ik in mijn mond stopte afwoog en registreerde. Dan wist ik in ieder geval zeker dat ik niet teveel at.
Maar dat betekende niet dat ik GENOEG at. Ik was roofbouw aan het plegen op mijn lichaam. Ik at veel te weinig, terwijl mijn lichaam door het sporten (zo’n 12 uur per week) eigenlijk enorm veel voedingsstoffen nodig had. Ging ik 100km fietsen, dan at ik een bakje havermout vooraf en na afloop at ik dan ook nog wel wat, maar tussendoor niets, want vetverbranding. Dat was goed, toch?
Gooi daar bovenop nog wat onverwerkte trauma’s zoals het zien van een schietpartij (ik was niet betrokken gelukkig) en de mededeling van een arts dat ik dood zou gaan door een trombose been terwijl ik een jaar in mijn eentje in Amerika zat. En toen was ik nog maar 18 jaar. Dat dood gaan door een trombose been is gelukkig niet gebeurd, anders zou ik dit nu niet schrijven. Toch heeft het veel impact gehad. De angst om dood te gaan kwam dus wel ergens vandaan.
Ik was jarenlang een kei in het wegstoppen van gevoelens en angsten, maar toen ik roofbouw pleegde op mijn lichaam kon ik letterlijk niet meer. De energie was op. Alle angsten die ik op mijn 18e voelde kwamen naar boven en zorgden voor angst- en paniekklachten. Juist omdat ik roofbouw had gepleegd. Mijn lichaam had letterlijk en figuurlijk geen antwoord meer.
Tot hier en niet verder
Mijn lichaam kwam op het punt “tot hier en niet verder”. Ik was doodmoe, verloor regelmatig mijn coördinatie, had last van enorme duizeligheid en daar werd ik weer zo angstig van dat angst- en paniekaanvallen daar op volgden. Ik functioneerde letterlijk niet meer.
Het was een lange periode van overprikkeling, nauwelijks slapen én een lijf dat stijf stond van de spanning en de stress. Ik durfde niet meer naar de supermarkt, laat staan autorijden. Sporten deed ik ook niet meer. Ik vertrouwde mijn lichaam niet. Zo werd mijn wereld steeds kleiner.
De huisarts gaf me het advies om 3 weken op de bank te gaan liggen en antidepressiva te gaan gebruiken. “Dan komt het wel goed”, waren haar exacte woorden. Ik voelde me niet begrepen en kwam tot de conclusie dat ik zelf op zoek mocht naar oplossingen. Een lange zoektocht volgde.
Orthomoleculaire Therapie
Tijdens mijn zoektocht kwam ik in aanraking met orthomoleculaire therapie. Er ging een wereld voor me open. Ik begon de verbanden te zien tussen mijn fysieke en mentale gesteldheid, mijn slaap, mijn darmproblemen en voedingstekorten in combinatie met mijn stress en onverwerkte trauma’s.
Ik had mezelf letterlijk uitgeput. Enerzijds door veel voedingsstoffen te verbruiken, anderzijds door veel te weinig voedingsstoffen te eten. Ook at ik te weinig van de goede voedingsstoffen. Simpelweg omdat ik de kennis niet had.
Waarom weet niemand dit?
Hoe meer ik er in dook, in eerste instantie voor mezelf, hoe meer ik gefascineerd raakte. “Waarom weet niemand dit?” Een vraag die ik mezelf steeds vaker stelde.
Ik ging opnieuw studeren, hielp mijn eigen lichaam er weer bovenop en specialiseerde me in sport, toch mijn allergrootste liefde.
Orthomoleculaire therapie en sport
Inmiddels heb ik besloten om mijn liefde voor voeding en voor sport te combineren en sporters te helpen met hun voeding en suppletie. Al dan niet in combinatie met bepaalde klachten als vermoeidheid, problemen met spiermassa opbouwen, snel verzuren, slecht slapen, niet af kunnen vallen en meer.
Als fanatiek sporter is het altijd zoeken naar een goede balans tussen voldoende energie tot je nemen en volgens de orthomoleculaire visie eten. Ik zeg dan ook altijd: waar kan eet je orthomoleculair, lukt dat niet dan kies je voor de best mogelijke optie.
Zodat jij je lichaam goed kan ondersteunen en het beste uit jezelf haalt.
En nu?
Nu wil ik jou graag helpen! Samen gaan we aan de slag: wat heeft jouw lichaam nodig om optimaal te functioneren en wat is voor jou haalbaar? Dat is voor iedereen anders en die puzzel gaan we samen leggen!
Misschien herken jij je wel in mijn verhaal, of wil je voorkomen dat je, net als ik, roofbouw pleegt op je lichaam. Stuur me een berichtje en dan kijken we samen hoe ik je kan helpen.
Opleidingen:
- Orthomoleculair adviseur basis – Civas
- Orthomoleculair adviseur gevorderd – SOHF
- Orthomoleculair specialist sport – SOHF
- Orthomoleculair specialist psyche – SOHF
- Opleiding EMB – SOHF
- Verdiepingsopleiding EMB – EMB Test BV / Praktijk Wiersma
- NGS Sportmassage – MOOD Massage opleidingen
- Psoas en Massage – Zonnevlecht opleidingen
- Instructeur Mindful Cycling – Mindful Cycling Nederland, incl. workshop Buteyko ademhaling
- HBO Master Sportmanagement – Johan Cruijff Instituut